- əyilmək
- f.1. Əyri hala düşmək. Dəmir əyildi. Məftil əyilib.2. Təzyiq, ağırlıq altında aşağıya doğru meyil etmək; sallanmaq. Ağacın budaqları əyilib. – Ev köhnə evə oxşayır. Çünki tirlərin çoxusu əyilibdir. C. M..3. Belini əymək, aşağı qatlanmaq. Əyilib daşı yerdən qaldırdı. – Südabə əyilib <anasının> alnından öpərək çəkilib getdi. M. İ.. Əyilib yeri nə qədər diqqətlə yoxladımsa da, heç bir iz görmədim. M. Rz..4. məc. Sitayiş etmək, səcdə etmək, baş əymək. <Şeyx Sənan:> Gəlməz əldən əyilməmək. . Əlbət; Səndə var çünki başqa ülviyyət. H. C.. Ey gənc! Səadəti bir xəyal bilmə; Nə olursa olsun, ancaq əyilmə! S. V.. <Leyla:> De ki, üz döndərib məhəbbətimdən; Ucuz şöhrətlərə əyilmərəm mən! B. V..5. məc. İncimək, küsmək. Nə deməkdir dost dostundan əyilmək? M. P. V..6. Etina etmək, meyil göstərmək, fikir vermək. Gözlərini bir kərə silməzdi el; Qəzetəyə, jurnala əyilməzdi el. . M. Ə. S..7. Batmağa doğru meyil etmək (Günəş haqqında). Dağ başını qar alar; Gün əyilər, saralar; İgid ölər, ad qoyar; Müxənnətdən nə qalar? (Bayatı). O gün axşamüstü günəş üfüqə doğru əyilmiş, kölgələr uzanmağa başlamışdı. S. H.. Gün əyiləndən sonra sahənin üzərində dəstə-dəstə dolaşa uçuşurdu. İ. Hüseynov. Şahmar evlərinə çatanda gün lap əyilmişdi. B. Bayramov.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.